W latach 80. nie wydano w Polsce zbyt wiele książek informatycznych, ale to co się ukazało robi wrażenie. Szczególnie rzuca się w oczy szeroki zakres tematów (nie było kilku książek o tym samym) oraz szczegółowość w podeściu do każdego zagadnienia. Nie inaczej jest w przypadku "Grafiki komputerowej".

"Grafika komputerowa" została wydana w 1989 r. przez Wydawnictwa Komunikacji i Łączności i jest przekładem niemieckiej książki Rudegera Baumanna. Książka jest solidnym opracowaniem na temat tworzenia grafiki komputerowej od strony programowania, algorytmów i matematyki.

Podstawy grafiki komputerowej

Książka zawiera wszystko to, co jest potrzebne do zrozumienia czym jest grafika komputerowa i jak się ją tworzy. Mamy tu podstawy, takie jak stawianie pojedynczych punktów i linii, oraz złożone rzeczy, jak wyświetlanie brył trójwymiarowych z uwzględnieniem perspektywy, współczynnika powiększenia, kąta horyzontu i odległości obserwator-ekran.

Przykłady programów przedstawione są formie listingów w języku BASIC dla komputera Commodore 64. Książka jest jednak dedykowana ogółowi użytkowników, ponieważ położono w niej nacisk na zrozumienie algorytmów, natomiast same listingi dość łatwo jest przełożyć na język BASIC innych komputerów.

Semigrafika, wektory i grafika gier

Autor zaczyna od przedstawienia możliwości tworzenia grafiki w trybie znakowym z wykorzystaniem semigrafiki. Czytelnik otrzymuje matematycznie rozpisany algorytm rysowania okręgu przy pomocy pętli i funkcji trygonometrycznych. Drugi istotny algorytm to metoda rysowania odcinków. Na wykresie przedstawiono sposób jego budowy (ukośna kreska w formie klasycznych schodków) oraz opisano metodę wyliczania współrzędnych punktów zawartych między końcami odcinka.

Kolejne zagadnienia to rysowanie coraz bardziej złożonych rzeczy: wielokątów foremnych, spirali, rozet i bardziej finezyjnych figur, uzyskiwanych przez nakładanie na funkcje drgań sinusoidalnych.

Osobny rozdział poświęcono grafice "interakcyjnej". Na przykładzie prostych gier komputerowych przedstawiono sposób wykorzystania grafiki do tworzenia planszy jako tła gry oraz animowania obiektów gracza i przeciwników.

Odwzorowania przestrzenne

Następny rozdział to odwzorowania przestrzenne. Przedstawiono tu sposoby tworzenia grafiki trójwymiarowej poprzez rzutowanie obiektów na płaszczyznę i sterowanie perspektywą. Jak wszystkie poruszone w książce zagadnienia, także i tu każdy przykład przedstawiono w ujęciu matematycznym, przy pomocy ilustracji, wzorów, słownych opisów i gotowego listingu.

Powierzchnie funcyjne

Ostatnią część książki poświęcono tworzeniu powierzchni funkcyjnych - trójwymiarowych grafik, złożonych z pofalowanych płaszczyzn. Przeczytamy tu między innymi o technice eliminacji zasłoniętych linii, czyli nierysowania części obrazu, zasłoniętego obiektami stojącymi bliżej "kamery", których eliminacja daje lepszy efekt trójwymiaru.

Podsumowanie

Tematy poruszone w "Grafice komputerowej" do dziś nie straciły na aktualności, dlatego książkę można polecić nie tylko fanom retrokomputerów, ale i zwykłym użytkownikom, zainteresowanych programowaniem grafiki komputerowej.